De eerstvolgende vrije vrijdag wordt toch verzet naar een andere vrijdag.
Juf Nora zei dat we volgende week vrijdag een dagje vrij hebben met school. “Eigenlijk zou dit komende vrijdag zijn, maar door het te warme weer – tja, dan is zelfs een uitje naar het strand te warm, heb ik de vrije dag verzet naar een weekje later.”
“Welke vrijdag hebben we dan vrij, juf?” vroeg Margreet.
Margreet is samen met haar klasgenootjes op bezoek bij een fotogalerie.
De ene foto is nog mooier dan de andere. Allemaal kleurtjes en veel soorten dieren. Sommige foto’s zijn helemaal wazig, sommigen zijn helemaal scherp, en sommigen hebben maar één beeld dat scherp is. De foto waarop alle bloemetjes en dieren scherp staan afgebeeld, is te druk voor Margreet; daar liep ze dan ook snel aan voorbij. “Te veel van alles.” mompelde ze hardop.
Een andere foto heeft een wazige heuvelige omgeving met veel groen én het enige dat scherp is afgebeeld, is een liggende leeuw. De juf zag dat Margreet lang stil stond bij deze foto en zei tegen Margreet: “Mooie foto hè?” “Ja juf, die leeuw is zó mooi! Hij heeft helder blauwe ogen en het lijkt wel of-ie iets op ’t oog heeft.” antwoordde Margreet gedetailleerd.” Juf Nora keek Margreet begripvol aan en zei met een knipoog: “Lieve Margreet, wij gaan met jou de leeuw in alles zoeken.”
Margreet voelde zich begrepen, al snapte ze nog niet helemaal waarmee, maar één ding was zeker: hier werd ze enthousiast van!
Margreet rent terug van het speeltuintje verderop naar huis.
Al hijgend en puffend van het rennen ziet ze de postbode voor haar huis lopen. Hij draagt een jas met de bekende oranje kleuren. Hij heeft een grote stapel post in zijn handen. Om een aantal enveloppen en tijdschriften zit een elastiek. Sommige pakketjes hebben wel heel veel tijdschriften. Margreet spreekt de postbode aan: “Meneer de postbode, heeft u post voor huisnummer 64?” “Ja, dat heb ik zeker jongedame.” antwoord de postbode. “Als je sterk bent, geef ik je de post. Jullie hebben altijd zo veel!” zegt hij met een knipoog. Margreet pakt de post aan en huppelt naar de voordeur. Mét de stapel post. Ze kijkt nog even achterom en zwaait naar de postbode. Zó veel is het toch ook weer niet, gaat er door haar heen.
Ze kleppert met de brievenbus en roept: “Màaaaam, ik ben thuis!!!”
Op het schoolplein stond een grote houten speelboot. Margreet klauterde daar graag op in het speelkwartier, met allemaal vriendjes en vriendinnetjes. Ze had een aangebrand chipje in haar zakje paprikachips zitten. Sommige kindjes vonden dit heel lekker, dus: ze besloot het te verloten.
“Wie wil dit chipje hebben?” vroeg Margreet vol enthousiasme aan haar klasgenootjes.
“Ikke, ikke!” klonk het enthousiast.
“Oké, daar gaan we dan; iene miene mutten tien pond grutten …” zo klonk het ritmische geloot om het chipje, terwijl ze met haar vinger de jongetjes en meisjes afwisselend aanwees.
En plots hoorde ze: “Wat doe je nou?”
“Nou moe.” Reageerde ze verbaasd.
Ze had het chipje zelf opgegeten.
Leuk dat je een kijkje neemt op Taalfabriek ‘De Hersenstam’!
Taalfabriek ‘De Hersenstam’ is een fabriek waar van alles gebeurt en waarmee een laagdrempelig bruggetje wordt gelegd naar taal- en spraakgedoe. In ‘De Hersenstam’ wordt taal gemaakt en gepland.
Stotteren en dyslexie zijn bekende taal- en spraakproblemen. Broddelen is daarentegen relatief nog vrij onbekend bij velen. Daarom zal er wekelijks een kort verhaaltje verschijnen omtrent taal en/of spraak, met daarin veel aandacht voor broddelen. Broddelend spreken betekent kort door de bocht: warrig en onduidelijk spreken. Als ervaringsdeskundige met een stotter-broddel-component heeft Margreet zichzelf als tiener al afgekeurd voor diverse beroepen. Want: in veel beroepen moet je je kennis zowel mondeling als schriftelijk communiceren. Stel je voor dat een politieagent zegt: “Handen omlaag of ik schiet!” of als een ober bij een toprestaurant zegt: “Alstublieft, gemarineerde kipfilet, fraai gepresenteerd met roskauw salade!”.
Gelukkig is Margreet heel wat behendiger geworden met taal door de jaren heen. Bij haperingen in de spraak of taal kon Margreet altijd terecht bij haar vaste logopediste. Door al het gestruikel, gehakkel en dansende letters heeft Margreet een enorme affiniteit met taal. Alles omtrent taal -en het nog onbegrepen bijpassende gedrag- maakt haar vrolijk.
Met de verhaaltjes hoopt Margreet het enthousiasme over taal en alles dat erbij komt kijken over te brengen! Lees je met haar mee? Delen van haar verhaaltjes vindt ze lief!
Margreet is een pseudoniem van de auteur, omdat de boodschap voorop moet staan. Alle ervaringen die zij heeft opgedaan in de afgelopen drie decennia zijn in eerste instantie bedoeld voor ouder en/of kind die zelf hinder ervaren met taal- en/of spraakhaperingen. Alsook voor docenten in het -speciaal- onderwijs, therapeuten, wetenschappers en geïnteresseerden.
Taalfabriek 'De Hersenstam' 